Jak niegdy¶ zosta³o wspomniane, atrybuty dynamiczne liniowych elementów albo systemów automatyki jeste¶my w stanie zilustrowaæ liniowym równaniem ró¿niczkowym o sta³ych wska¼nikach. Wi±¿e siê to tylko z uk³adami stacjonarnymi (niezmiennymi w czasie).
Uk³ady rzeczywiste najczê¶ciej s± nieliniowe, lecz dla uproszczenia opisu matematycznego dokonuje siê ich linearyzacji, co pozwala na stworzenie orientacyjnej deskrypcji liniowej, odnosz±cej siê do obszaru wybranego punktu pracy na charakterystyce statycznej. Po linearyzacji mechanizmy opisywane s± przy pomocy liniowych równañ ró¿niczkowych o jednakowych wska¼nikach ai i bi.
Matematyczne modele opisu procesów fizycznych s± zawsze estymacj± ich w³a¶ciwego kszta³tu. W wypadku konponentów i systemów automatyki, które odzwierciedlaj± przebieg procesu, odbywaj±cego siê w analizowanym komponencie czy strukturze w formie korelacji miêdzy sygna³em wej¶ciowym i wyj¶ciowym s± równaniami otrzymanymi w rezultacie analizy procesów maj±cych miejsce w danym komponencie. Równania te s± równaniami liniowymi algebraicznymi, ró¿niczkowymi lub mog± byæ równaniami nieliniowymi, które mamy mo¿liwo¶æ zlinearyzowaæ, co oznacza zast±pienie ich oszacowanymi równaniami liniowymi. |
